ตามพระราชบัญญัติภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา พ.ศ. 2564 กำหนดให้บุคคลธรรมดาที่มีรายได้พึงประเมินในปีปฏิทินหนึ่งๆ เกิน 120,000 บาท มีหน้าที่ต้องยื่นแบบแสดงรายการภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา และเสียภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา โดยรายได้พึงประเมินคำนวณจากรายได้ทั้งหมดที่ได้รับในปีปฏิทินนั้น โดยไม่รวมค่าลดหย่อนต่างๆ
ดังนั้น หากมีรายได้จากงานประจำเพียงทางเดียว เดือนละ 10,000 บาท จะต้องยื่นแบบแสดงรายการภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา แต่ไม่ต้องเสียภาษี เนื่องจากรายได้สุทธิยังไม่ถึงเกณฑ์ที่ต้องเสียภาษี
แต่หากมีรายได้จากงานประจำมากกว่า 10,000 บาทต่อเดือน จะต้องมีรายได้สุทธิมากกว่า 120,000 บาทต่อปี จึงจะต้องเสียภาษี โดยอัตราภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาจะแบ่งตามช่วงรายได้ดังนี้
| ช่วงรายได้สุทธิ (บาท) | อัตราภาษี |
|---|---|
| ไม่เกิน 150,000 | ไม่ต้องเสียภาษี |
| 150,001 – 300,000 | 5% |
| 300,001 – 500,000 | 10% |
| 500,001 – 1,000,000 | 15% |
| 1,000,001 – 2,000,000 | 20% |
| มากกว่า 2,000,000 | 35% |
นอกจากนี้ ยังมีค่าลดหย่อนต่างๆ ที่สามารถนำมาใช้หักลดหย่อนจากรายได้พึงประเมินได้ เช่น ค่าลดหย่อนส่วนตัว ค่าลดหย่อนบุตร ค่าลดหย่อนการศึกษา ค่าลดหย่อนค่าพยาบาล ค่าลดหย่อนค่าประกันชีวิต ค่าลดหย่อนค่าเบี้ยประกันสุขภาพ ค่าลดหย่อนค่าอุปการะเลี้ยงดูบิดามารดา ค่าลดหย่อนค่าซื้อหน่วยลงทุนในกองทุนรวมเพื่อการออม (SSF) และกองทุนรวมเพื่อการเลี้ยงชีพ (RMF) เป็นต้น โดยผู้มีเงินได้สามารถศึกษารายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับค่าลดหย่อนต่างๆ ได้จากเว็บไซต์ของกรมสรรพากร
